Oya: Turkse Kant. Een springlevende traditie

Oya wordt gemaakt door vrouwen in de huiselijke kring, alleen of gezellig in een groepje. Hoewel er allerlei tijdschriften en voorbeeldboekjes in de handel zijn, is het maken van oya in het moderne Turkije in hoge mate een kwestie van persoonlijk contact. Jonge meisjes leren de technieken van moeder, grootmoeder of tante. Patronen, handigheidjes en ideeën worden uitgewisseld uit met vrouwelijke familieleden en vriendinnen en men kijkt om zich heen naar wat andere vrouwen maken en dragen.

Het maken van oya is een springlevende traditie: er moeten in Turkije duizenden enthousiaste oya-maaksters zijn. Bovendien wordt oya niet alleen op de traditionele manieren toegepast; ook jonge ontwerpers zijn erdoor gefascineerd en presenteren verrassende nieuwe mogelijkheden.

Voor vele Turkse vrouwen buiten Turkije is oya ook een weg tot contact met andere vrouwen uit de locale Turkse gemeenschap. In en buiten Turkije brengt oya Turkse vrouwen bij elkaar. Zowel in de stad als op het platteland is het maken van oya een manier om iets bij te verdienen. Sommige vrouwen leveren op bestelling aan een opdrachtgever, anderen verkopen zelf hun werk op locale markten of in de overdekte bazaars. Ook waar het koop en verkoop betreft is persoonlijk contact van groot belang; het gaat er immers om een goede balans te vinden tussen de smaak en wensen van de klant en de smaak en vaardigheden van de maakster.

Bron: TRC